Στη σκιά του ελαιώνα μου

Χαμένη στον ελαιώνα του νησιού μου με τα χιλιόχρονα δέντρα που σώθηκαν από τις επιδρομές του παρελθόντος και την μανία των κατακτητών, μου γεννήθηκε η επιθυμία να δημιουργήσω τον δικό μου ελαιώνα.

Αρχικά αυτό που συγκράτησε την προσοχή μου ήταν η εικαστική ομορφιά των όγκων, σχημάτων και μορφών, που συνθέτουν την μοναδικότητα κάθε γερασμένου ελαιόδεντρου. Στην συνέχεια με κέρδισε η τραγικότητα και το μεγαλείο που αποπνέει ο τρόπος αποτύπωσης του χρόνου στον κορμό τους. Τραγικότητα ως προς τις αμέτρητες πληγές και τα επουλωμένα τραύματα που συνθέτουν τον βίο τους και μεγαλείο που απορρέει από τον τρόπο που καταφέρνει κάθεφορά η ζωή να υπερέχει του έργου της καταστροφής. Αναγέννηση μέσα από μια παραφυάδα ή ένα μικρό βλαστάρι σε ένα ξεχασμένο από τον χρόνο κλαδί.

Σύμπλεγμα τραγικότητας και μεγαλείου, ίδια η Ελλάδα που με τις μακραίωνες ρίζες της επιμένει μέσα από δοκιμασίες, θανάτους, καταστροφές και μεταλλάξεις, να συνεχίζει να ζει.

Κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από το παιχνίδι των φωτεινών κηλίδων πάνω στους γερασμένους ανθρωπόμορφους κορμούς,  που δημιουργούν οι φυλλωσιές κοσκινίζοντας το φως. Ο Γλύπτης-Φύση, επέτεινε εξάλλου αυτή την συγκίνηση, δημιουργώντας μορφές και δίνοντας φόρμες που ο θεατής πασχίζει να προσεγγίσει με στίχους, με λόγια, ή με τον χρωστήρα. ‘Ένας χρωστήρας που στην δική μου περίπτωση κινήθηκε ανάμεσα στη σινική, τις ώχρες και την σέπια αλλά και μια πιο στιβαρή ανάγλυφη απόδοση, σε μια προσπάθεια να συλάβει άλλοτε την ποιητικότητα και άλλοτε την τραγικότητα που συνυπάρχουν στη συγκεκριμένη θεματική.

Σινική, ώχρα και σέπια για να αποτυπωθούν οι εναλλαγές της φόρμας που παίρνει υπόσταση μέσα στον χώρο ανάλογα με την πίεση που ασκεί πάνω της τα φως. Άλλοτε λουσμένη από το λευκό φως, το δυνατά του καταμεσήμερου, του ρίχνει τις σκιές κάθετα πάνω στο χώμα αναδεικνύοντας την φόρμα στο σύνολο της και αποδυναμώνοντας το περίγραμμα. Άλλοτε πλημμυρισμένη σε φως ήπιο, πλάγιο, γλυκό, μάθημα μεγάλου δασκάλου στη μελέτη τον όγκων και της κίνησης.

Τέλος, με την έγχρωμη ανάγλυφη απόδοση, προσπάθησα να ανατρέξω σε ένα διάλογο υλικών που μας έρχεται από παλιά, τότε που το χρώμα ερχόταν να ζεστάνει την παγωμένη λευκότητα της πέτρας στα χρόνια της Μεγάλης Τέχνης. Χρησιμοποιώντας το χρώμα πάνω στο οικοδομικό υλικό, πάσχισα να δώσω την ένταση και την υποβλητικότητα που συνέχει τους παραμορφωμένους κορμούς, με το ρυτιδωμένο και σκασμένο από τα χρόνια φλοιό.

Επιχειρώντας να δώσω την δική μου εικαστική διάσταση σε ένα θέμα που ερμηνεύτηκε κατά την διάρκεια όλων των εποχών από πάρα πολλούς καλλιτέχνεs, σε καλώ, φίλε θεατή, να δεις και να μοιραστείς μαζί μου τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις που με συνόδεψαν σ` αυτό το εικαστικό οδοιπορικό.

Βάσω Γκιώνη